Vandaag vier ik een jubileum: ik sta precies 15 jaar op het podium.
25 februari 2005 was de aftrap van onze tournee “Zeventien” die Vincent en ik samen speelden.
Verrassend hoe het leven kan lopen. Een jaar eerder had ik niet gedacht dat ik ooit nog voor publiek zou durven zingen. In mijn studententijd had ik dat wél gedaan en ervan genoten, maar, zoals zoveel twintigers, was ik door omstandigheden behoorlijk van mijn pad geraakt. Het was een lange reis om op het podium te gaan staan en mijn eigen liedjes (lees: gevoelens en gedachten) te zingen.
Optreden, en dan met name zingen, geeft een thrill die met niks te vergelijken is. Het is stoer en kwetsbaar tegelijk. Het vereist uiterste beheersing én spontaniteit. Je moet goed met je benen op de grond staan én je mag zweven. Het is hyper-persoonlijk (niemand heeft mijn stem) én universeel (want zingen zit in ieders DNA).
Het is een bijzonder mooie reis. De ene stap leidt tot een volgende en nu sta ik alweer jaren samen met Vincent én Sophie de Rijk en Sander Veeken en Arthur Brenkman op het podium en staan onze cd’s op Spotify e.d.
Op naar het volgende jubileum!